De Catwalk

Het was half december en wij waren net terug van een gedenkwaardige reis naar Azië. Bij het dierenopvangcentrum was de nasleep van het ontzettend drukke kittenseizoen nog voelbaar. We namen dan ook zes kittens mee uit vier verschillende verblijven. Het was een gevarieerde groep, zowel qua leeftijd als qua mensgerichtheid en gezondheid. 

Toen we ze in onze nieuwe kittenkamer zetten, waren de reacties van de kittens dan ook heel verschillend. Errol en Eevee waren zo ziek dat ze in het nestje bleven zitten waar we ze inzetten. Enora dook bang onder een stoel en kwam er de eerste dag niet meer onder vandaan. Ebony vermeed ons een beetje, maar begon gelijk de boel te verkennen samen met Egidius en Eowyn. 

Egidius en Eowyn waren de sociale doerakjes van het stel. Ze draaiden al snel om onze benen heen en lieten zich kriebelen en aaien. Naast het wennen aan de kamer, moesten de kittens ook wennen aan elkaar. Egidius was daarin de lijm die de kittengroep aan elkaar verbond. Hij speelde met elk kitten en ging overal langs en bij liggen. Net zolang tot iedereen elkaar aardig vond. Dit hadden we zo nog niet meegemaakt. Egidius was enorm sociaal en dat was niet zonder reden. Twee weken na binnenkomst werd hij namelijk herenigd met zijn baasje en drie kattenvriendjes. Zijn baasje was heel blij hem weer terug te zien en voor ons was deze hereniging ook een bijzonder moment. Helaas komen herenigingen bij kittens namelijk niet zo vaak voor.

Eowyn moet het meest favoriete kitten zijn geweest van onze achterban. Iedereen die langskwam heeft minstens een keer gezegd Eowyn te willen adopteren. En op social media waren de reacties op haar veelzeggend. Dat kleine bolletje dat op 6 weken moederloos werd gevonden, was dan ook wel heel schattig en aandoenlijk. Je moest echter niet verwachten dat ze zomaar alles liet gebeuren. Eowyn bleek namelijk een enorme diva te zijn. De dierenarts werd chagerijnig toegesproken door haar in geblaas en gegrom als hij haar wilde onderzoeken. En dat al op een leeftijd van 9 weken. Maar het was ook een lieverdje dat elke keer enthousiast miauwend op ons af kwam rennen zodra we de kamer inliepen. Een sterke persoonlijkheid, maar zeker wel een heel lieve en sociale.

Ebony en Enora waren twee zusjes die zeer aanwezig waren. Niet alleen in hun spel, maar ook in hun interactie met ons. Enora kwam namelijk na enkele dagen onder haar stoel vandaan en er bleek een enorme kroelerd in haar te zitten. Ze gooide zich vol liefde op onze schoot en kneedde tot onze benen er pijn van deden. Ook Ebony vertrouwde ons al snel. Zij was een enorme boef die overal op, in en tussen zat. Ze stond bijvoorbeeld regelmatig op de deurklink als ze iemand hoorde aankomen.

Eevee en Errol waren onze ‘kartonnen doos’-kittens. Ze waren gedumpt in een dichtgetapete doos en vlakbij een drukke weg gedumpt. Ongelooflijk. Toen ze bij ons binnen kwamen, waren ze vel over been en hun gezondheid was helemaal niet best. De niesziekte had flink huisgehouden en de kleintjes waren te ziek om überhaupt te eten. We moesten ze dan ook met een spuitje papjes voeren van kattenmelk met fijngemalen kattenvlees. Ze waren nog erg bang voor mensen, maar vooral Errol had al snel door dat mensen eten brachten en ontdooide toch een beetje. Als we ze in de kattenbak zetten na het eten, deden ze hun behoefte om daarna ter plekke in slaap te vallen. Je hoorde ze happen naar adem en we hebben ons echt grote zorgen om ze gemaakt. We hebben de dierenarts iets te vaak gezien met ze, maar gelukkig wel met resultaat. 

Langzaamaan begon hun vachtje iets meer te glanzen en glad te worden. Na twee weken liepen ze snotterend rond, na drie weken begon Eevee ook te spelen. Het duurde iets langer voordat ze ons vertrouwden, vooral Eevee was erg schrikachtig. Uiteindelijk was ze niet meer bij ons weg te houden en liep ze uren in cirkels rond onze benen terwijl ze naar ons piepte.

Eevee kreeg een speciale band met Eowyn, omdat Errol nog te moe en ziek was om echt te spelen. Eowyn bleek een geweldig speelmaatje. Eevee kreeg uiteindelijk mee dat ze een anomalie in de anatomie had; haar schedeltje was iets anders gevormd dan bij de gemiddelde kat, maar daar had ze geen last van. En terwijl Eevee na een tijdje er echt gezond uit begon te zien, bleef Errol kwakkelen. Zo goed als zijn socialisatie ging, zo matig ging het met zijn gezondheid. Elke keer dachten we dat hij er helemaal bovenop kwam, maar dan begonnen de traanoogjes, de snotneusjes en het vettige vachtje weer. 

De dierenarts concludeerde na uitgebreid onderzoek dat Errol een verlaagd afweersysteem had. Dat houdt in dat hij waarschijnlijk permanent aan de voedingssupplementen blijft zitten en altijd net wat vatbaarder blijft voor gezondheidsproblemen. Gelukkig vond Errol samen met Eevee en Eowyn een liefdevol thuis waar dat geen probleem vormt.